Transpoetica: Katalonia

Muzyczne spotkanie z najlepszą współczesną poezją katalońską. Cinta Massip – katalońska poetka, tłumaczka i artystka sceniczna – przy akompaniamencie muzyki jazzowej recytowała wybrane wiersze najważniejszych XX-wiecznych poetów piszących w języku katalońskim.

W programie znaleźli się również następujący twórcy: 

Miquel Martí i Pol (Roda de Ter, 1929 – Barcelona, 2003) – poeta autobiograficzny, współpracował z katalońskim bardem Lluísem Llachem, znanym w Polsce jako autor pierwowzoru „Murów” Jacka Kaczmarskiego; 

Joan Brossa (Barcelona, 1919-1998) – wszechstronny twórca, którego trudno powiązać z jednym gatunkiem artystycznym, związany z surrealizmem i dadaizmem, wprowadził do poezji katalońskiej nowe gatunki: poezję wizualną i poezję miejską; 

Enric Casasses (Barcelona, 1951) – w swojej twórczości odwołuje się do bogatej tradycji poezji katalońskiej, poszukując natchnienia zarówno u autorów średniowiecznych, jak Ausias March, jak również współczesnych, znany ze swojej fascynacji amerykańskim ruchem Beatników; 

Vicent Andrés Estellés (Burjassot, 1924 – Valencia, 1993) – jeden z największych poetów walenckich, nazywany poetą codzienności, którą opisuje w sposób bezpośredni, często dosadny; 

Joan Salvat Papasseit (Barcelona, 1894-1924) – przedstawiciel katalońskiego futuryzmu i awangardy; 

Feliu Formosa (Sabadell, 1934) – poeta, dramaturg, aktor i reżyser teatralny, głównym tematem jego poezji jest idea czasu, jego tajemnicza obecność w ludzkim życiu, w swojej twórczości nawiązuje do literatury środkowo- i północnoeuropejskiej, Trakla, Ibsena i in.; 

Josep M. de Sagarra (Barcelona, 1894 - 1961) – poeta należący do nurtu romantyzmu, inspirował się twórczością ludową, legandami i mitami narodowymi; 

Felícia Fuster (Barcelona, 1921) - poetka, malarka i tłumaczka, przez krytykę katalońską odkryta dopiero w latach 80' ubiegłego wieku, autorka o niezwykłej i frapującej osobowości, wszechstronna i ciągle aktywna, tematem dominującym w jej pracy artystycznej są wszelkie przejawy wolności; 

Joan Maragall (Barcelona, 1969 - 1911) – przedstawiciel romantyzmu i katalońskiego modernizmu, twórca teorii „żywego słowa” nadającego poezji ludzki wymiar; 

Salvador Espriu (Santa Coloma de Farners, 1913 - Barcelona, 1985) – jeden z najważniejszych katalońskich twórców epoki powojennej, kandydat do Nagrody Nobla, wybitny poeta, którego styl cechuje wyjątkowe wyczucie spójności i precyzja języka, jego poezja jest silnie naznaczona poczuciem moralnego niepokoju, który prowadzi go do poszukiwania miejsca jednostki w społeczeństwie i powrotu do podstawowych wartości etycznych – sprawiedliwości i wolności; 

Miquel Costa i Llobera (Pollensa, Mallorca 1854 - Palma de Mallorca 1922) – jeden z najwybitniejszych twórców tzw. Szkoły Majorkańskiej, początkowo pozostawał pod wpływem romantyzmu, ewoluując następnie w stronę modernizmu i klasycyzmu, oddając się w swojej poezji poszukiwaniom doskonałości formalnej; 

Anna Dodas (Folgueroles, 1962 - Montpeller, 1986) – poetka, pisarka i gitarzystka, zmarła przedwcześnie, autorka wierszy i opowiadań pełnych liryzmu; 

Segimon Serrallonga (Torelló, 1930 – Badalona, 2002) – poeta i tłumacz o bardzo szerokiej gamie zainteresowań, przekładał poezję egipską, grecką, łacińską, teksty biblijne, wiersze Blake'a i Brechta, tworzył pod wpływem klasyków antycznych; 

Maria-Mercè Marçal (Barcelona, 1952-1998) – poetka, pisarka i tłumaczka, działaczka feministyczna, co odzwierciedla się również w jej poezji; 

Joan Vinyoli (Barcelona, 1914-1984) – poeta metafizyczny, poszukuje w swojej twórczości odpowiedzi na pytania dotyczące wiary, miejsca człowieka w świecie pełnym sprzeczności, ale też cudów i tajemnic; 

Josep Vicenç Foix (Barcelona, 1894-1987) – jeden z najwybitniejszych poetów należących do nurtu awangardy katalońskiej, w twórczości nawiązuje do bogatej tradycji poetyckiej trubadurów i włoskiego dolce stil nuovo – wiersze odwołujące się do symbolizmu i klasyczne w swej formie, ale również do futurystów i surrealistów, eksperymenty z formą poetycką pozwalają porównywać jego twórczość pod względem oryginalności do dzieł Salvadora Dalí; 

Josep Palau i Fabre (Barcelona, 1917) – poeta, pisarz, dramaturg, wybitny znawca twórczości Picassa, jego koncepcja poetycka opiera się na „alchemii słowa”, gdzie poezja nie jest celem sama w sobie, lecz środkiem, metodą badania i poznawania rzeczywistości; 

Pere Quart (Sabadell, 1899 - Barcelona, 1986) – uznawany za jednego z pięciu najważniejszych poetów katalońskich XX wieku, należy do poetyckiego nurtu realizmu społecznego, odtwarzającego rzeczywistość nie na zasadzie naśladownictwa, ale przez groteskę i karykaturę.

Wiersze w tłumaczeniu własnym przeczytała Rozalya Sasor.
Wprowadzenie do poezji katalońskiej: Xavier Farré.
Spotkaniu towarzyszyła wystawa wybranych plakatów hiszpańskiego artysty Manuela Boix'a oraz poczęstunek winem katalońskim.

Organizatorzy:
Fundacja ERAKIS

Śródmiejski Ośrodek Kultury w Krakowie

Sponsorzy:

Instytut Ramona Llulla, Universitat d'Alacant

Patroni medialni:

Dziennik Polski

Radio Kraków Małopolska

TVP3 Kraków